Her er Kristians Møte med Elg, også kalt « Et kalli møte med Elg».
Trolig kommer historien originalt fra Gjerstad, og opphavet ligger i Apeland-slekta.
Rundt et bål av tyrikubbar satt me i skauen og åt,
mens saftige Gjerstadstubbat taut ut mellom kjever og flåt.
Det kom nokre stubbar så fæle at magen min gekk som en bælg,
men no ska eg her gjenfortelje Kristians møte med Elg.
Det var burti Sandkjendskaret, me låg der ein haust å høgg.
Der såg eg dei styste elgfar som nokon har sitt i døgg.
Jauvist va det elg bevares, men den måtte være stor.
For aldrig ha Sandkjendskater synts slike store spår.
No pla` ikje eg være skvetten, det veit dykkan alle her,
men jamvel kjendte eg svetten med tanke på denna der.
Arbeidet måtte gjærast og skauen tykst full av trær,
men så kunne bulderet høyrast, d`va plett som eit fly styrta ned.
Eg hoppa med øksa og sekken 7-8 meter t`bars,
gjekk baklenges i Trollvass-bekken, og flatklemte kaffe-lars.
Så snudde eg meg mot toppen dær brakinga kom ifra, og dær
står den styste kroppen som skauen ha fostra te da.
Gudbevare da vel for en størrels, ja sjøl for en vælvoksin stut.
Fra augene randt det smørels, frå nasbora kaffigrut.
Og hønna! Bevare din hatt!
Dei var tjokke som uthusåsar og titte som orrekratt.
Så kom`n som et ras over bakken og brekte og trokka ned skau
men da la en beina på nakken før`n fekk stanga meg dau.
Eg sprang gjennom liar og plassar, med bein som et utflekt passar,
og med kjinn som ei uppgått knøe.
Eg sprang så ein nesten dånte og augene lyste som rips,
deler av brøstkassa brånte, og tunga den hang som et slips,
Jau, eg sprang gjennom enger og hager, og eg velta ei mellomstor løe.
Svetten fra ryggen og magan den rant som ei ælv mellom knea
Eg kom heim som ein staur å sjå på, naken og med bloete bein
Utsleten trøtt og nedpå. Da va eg jaggu klein.
Men elgen. Den der store stuten, som jorder og skau fikk raset,
den fant dei i Holteknuten STEINDAU og glattbarbert.
Fritt gjenfortalt på husk etter Onkel Harry.
Halvor Sannes
